ΣΒΙΝΤΑΔΟΣ: ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΩΝ ΜΙΑΣΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ 1')

ΝΑ ΚΟΥΡΑΖΩΜΕΝ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΧΘΡΑΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΚΑΙ ΔΗ ΔΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΤΗΣ ΠΕΙΝΗΣ ΤΟΥ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ΙΝΑ ΟΥΤΩ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΗ ΒΛΕΠΩΣΙΝ ΑΛΛΗ ΣΩΤΗΡΙΑΝ Η ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗΝ ΗΓΕΜΩΝΙΑΝ ΜΑΣ

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ Ι’

ΤΑ ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΣΗΜΕΙΑ: Επαναλαμβάνω σήμερα ότι ήδη είπα, και παρακαλώ να το θυμηθείτε, ότι δηλαδή ασφαλώς οι Κυβερνήσεις και οι λαοί δε βλέπουν παρά μόνο την εξωτερική επιφάνεια των πραγμάτων. Και πως θα μπορούσαν να διερευνήσουν την εσωτερική σημασία τους, αφού οι αντιπρόσωποί τους δε σκέφτονται τίποτε άλλο παρά να διασκεδάζουν;

Όταν θα πραγματοποιείται το πραξικόπημά μας, θα πούμε στις λαϊκές μάζες “όλα πήγαιναν απελπιστικά, όλοι οι άνθρωποι υπέφεραν πάνω από τις δυνάμεις τους. Συντρίβουμε λοιπόν και αφανίζουμε τα αίτια της δυστυχίας σας, δηλ. τις εθνότητες, τα σύνορα, τα διάφορα νομίσματα.
Αναμφίβολα σας αφήνουμε ελεύθερους να μας δηλώσετε υπακοή. Μπορείτε όμως με πλήρη επίγνωση και δικαιολογημένα να το κάνετε αυτό προτού να δοκιμάσετε αυτό που θα σας προσφέρουμε;”

Τότε οι λαοί συνεπαρμένοι θα μας σηκώσουν θριαμβευτικά κυριευόμενοι από ενθουσιώδεις ελπίδες και πεποιθήσεις.
Από τότε που έχουμε εισαγάγει στον οργανισμό του Κράτους το δηλητήριο της φιλελευθερίας, όλη η πολιτική του σύσταση έχει μεταβληθεί! Τα Κράτη πάσχουν από θανάσιμη ασθένεια: την αποσύνθεση του αίματος. Δε μένει πια παρά να περιμένουμε το τέλος της αγωνίας τους.

Από τη φιλελευθερία γεννήθηκαν οι συνταγματικές Κυβερνήσεις, οι οποίες αντικατέστησαν για τους Χριστιανούς την σωτήρια μοναρχία, και το Σύνταγμα, όπως ξέρετε καλά, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία διδασκαλία διαφωνιών, διχονοιών, συζητήσεων, διχογνωμιών, ολέθριων προστριβών των κομμάτων.
Στο προσεχές μέλλον θα δημιουργήσουμε την ευθύνη των προέδρων.

Τότε θα διαπράξουμε τα γεγονότα χωρίς να στενοχωρηθούμε για όσα ενδιαφέρεται το απρόσωπο δημιούργημά μας και θα δώσει λόγο, τι μας ενδιαφέρει αν οι τάξεις εκείνων που αποβλέπουν στην εξουσία γίνονται αραιότερες, αν λόγω έλλειψης προέδρων συμβαίνουν αναταραχές ικανές να παραλύσουν την χώρα;… Για να πετύχουμε το αποτέλεσμα αυτό, θα συντελέσουμε στην εκλογή προέδρων, οι οποίοι έχουν στο παρελθόν τους κρυμμένη κάποια ηθική πληγή, κάποιον “Παναμά”. Ο φόβος των αποκαλύψεων, η επιθυμία που χαρακτηρίζει κάθε άνθρωπο που ανέβηκε στην εξουσία να διατηρήσει τα προνόμιά του, τις ωφέλειες και τις τιμές, οι οποίες ανήκουν στη θέση του, θα καταστήσουν τους Προέδρους τυφλούς εκτελεστές των διαταγών μας.

Η Βουλή θα καλύψει, θα υπερασπίσει, θα εκλέξει τους Προέδρους, αλλά εμείς θα της αποσύρουμε το δικαίωμα να προτείνει νόμους ή να τους μεταβάλλει. Το δικαίωμα αυτό θα απονεμηθεί στον υπεύθυνο Πρόεδρο, ο οποίος θα είναι ένα παιχνιδάκι μέσα στα χέρια μας.
Έτσι θα προχωρήσουμε στην κατάργηση κάθε συνταγματικότητας, όταν θα έχει έλθει ο χρόνος να συγκεντρώσουμε όλες τις κυβερνήσεις κάτω από τη Μοναρχία μας.

Η αναγνώριση της Μοναρχίας μας μπορεί πιθανόν να επέλθει πριν την κατάργηση του Συντάγματος, αν οι λαοί, αγανακτισμένοι από τις ταραχές και την ανικανότητα των κυβερνητών τους, αναφωνήσουν: “Διώξτε τους και δώστε μας γενικό βασιλιά που να μπορεί να μας ενώσει και να καταστρέψει τα αίτια των διαφωνιών μας, τα σύνορα των εθνών, τις θρησκείες, τους υπολογισμούς των Κρατών. Βασιλιά που να μας εξασφαλίσει την ειρήνη και την ανάκαμψη, τις οποίες δε μπορούμε να απολαύσουμε με τους κυβερνήτες μας και τους αντιπροσώπους μας”.

Πρέπει να διαταράζουμε διαρκώς σε όλες τις χώρες τις σχέσεις του λαού και της κυβερνήσεως, να κουράζουμε όλο τον κόσμο με το χωρισμό, την έχθρα, το μίσος και με το μαρτύριο της πείνας, του εμβολιασμού των ασθενειών, της αθλιότητας, για να μη βλέπουν έτσι οι Χριστιανοί άλλη σωτηρία παρά την προσφυγή στην πλήρη και ολοκληρωτική ηγεμονία μας.

(ΣΧΟΛΙΑ: Έχουμε αντικαταστήσει το βασιλιά με μια γελοία κυβέρνηση, που αποτελείται από αιχμαλώτους μας…)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ: H δύναμις των πραγμάτων εν τη πολιτική. Η μεγαλοφυΐα της ποταπότητος. Τι υπόσχεται το μασωνικόν πραξικόπημα. Η καθολική ψηφοφορία. Η αυτοεκτίμησις. Οι αρχηγοί των μασώνων. Ο μεγαλοφυής οδηγός του μασωνισμού. Αι οργανώσεις των και η λειτουργία των. Το δηλητήριον της φιλελευθερίας. Το σύνταγμα είναι η σχολή των κομματικών διχονοιών. Η δημοκρατική χρονολογία. Οι Πρόεδροι είναι τα δημιουργήματα του μασωνισμού. Ευθύνη των Προέδρων. Ο «Παναμάς». Ο ρόλος της Βουλής και του Προέδρου. Ο μασωνισμός είναι νομοθετική δύναμις. Το νέον δημοκρατικόν πολίτευμα. Μετάβασις εις μασωνικήν «μοναρχίαν». Η εποχή της ανακηρύξεως του «Παγκοσμίου Βασιλέως». Εγκεντρισμός ασθενειών και άλλων κακών του μασωνισμού.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ: Επαναλαμβάνω σήμερον ό,τι ήδη είπον, παρακαλώ δε να το ενθυμηθήτε, ότι δηλονότι αι Κυβερνήσεις και οι λαοί δεν βλέπουσι παρά την εξωτερικήν επιφάνειαν των πραγμάτων. Και πως θα διηυκρίνιζον την ενδόμυχον έννοιαν αυτών αφού οι αντιπρόσωποι των δεν σκέπτονται άλλο παρά να διασκεδάζωσιν; Ενδιαφέρει πολύ δια την πολιτικήν μας να γνωρίζωμεν την λεπτομέρειαν ταύτην. Θα μας βοηθήση όταν θα μεταβώμεν εις την συζήτησιν της διαιρέσεως της εξουσίας, της ελευθερίας του λόγου, του τύπου, της ελευθερίας της συνειδήσεως, του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι, της ισότητος ενώπιον του νόμου, του απαραβίαστου της ιδιοκτησίας, του ασύλου της κατοικίας, των φόρων και της αναδρομικής ισχύος των νόμων. Όλα αυτά τα ζητήματα είναι τοιαύτα ώστε δεν πρέπει ποτέ να τα θίγωμεν κατ’ ευθείαν και φανερά ενώπιον του λαού. Εις ας περιστάσεις είναι αναγκαίον να τα θίγωμεν, δεν πρέπει να τα απαριθμώ μεν, αλλά να κηρύττωμεν ολοκληρωτικώς, ότι αι αρχαί του νεωτέρου δικαίου αναγνωρίζονται υφ’ ημών. Η σπουδαιότης της αποσιωπήσεως ταύτης συνίσταται εις τούτο, ότι μία αρχή, ήτις δεν κατονομάζεται, μας αφήνει την ελευθερίαν ν’ αποκλείωμεν εξ αυτής τούτο ή εκείνο χωρίς να το αντιλαμβάνεται ο κόσμος, ενώ εάν τα απηριθμώμεν, θα εχρειάζετο ίνα τα παραδεχθώμεν άνευ επιφυλάξεως.

Ο λαός έχει ιδιαιτέραν αγάπην και μεγάλην εκτίμησιν προς τας πολιτικάς ευφυΐας και χαρακτηρίζει όλας τας βιαίας πράξεις των δια των εκφράσεων: «δεν είναι ηθικόν, δεν είναι καθόλου ηθικόν, αλλ’ είναι ευφυέστατον!.., είναι παιγνίδιον κακόηθες κατ’ ουσίαν, αλλά καλά παιγμένο!»

Σκοπεύομεν να ελκύσωμεν όλα τα έθνη εις την κατασκευήν νέου επί στερεών θεμελίων κτιρίου, του οποίου έχομεν προβλέψει το σχέδιον. Ιδού διατί μας χρειάζεται προ παντός το θράσος αυτό και η τοιαύτη πνευματική ισχύς, αίτινες εν τω προσώπω των οργάνων μας τούτων θα συντελέ- σωσιν εις το να συντρίψωσι παν εμπόδιον εν τη πορεία μας. Πραγματοποιούμενου του πραξικοπή- ματος μας θα είπωμεν εις τας λαϊκάς μάζας «όλα πήγαιναν απελπιστικά, όλοι οι άνθρωποι υπέφε- ραν υπέρ τας δυνάμεις των. Συντρίβομεν λοιπόν και αφανίζομεν τα αίτια της δυστυχίας σας, δηλ. τας εθνότητας, τα σύνορα, τα διάφορα νομίσματα. Αναμφιβόλως σας αφήνομεν ελευθέρους να μας δηλώσητε υπακοήν. ∆ύνασθε όμως εν επιγνώσει και δεδικαιολογημένως να κάμετε τούτο πριν ή δοκιμάσητε αυτό το οποίον σας προσφέραμεν; Τότε οι λαοί συνασπιζόμενοι θα μας σηκώσουν εν θριάμβω ελαυνόμενοι από ενθουσιώδεις ελπίδας και πεποιθήσεις.

Το καθολικόν δικαίωμα της ψήφου όπερ εξεμεταλλεύθημεν δια την επικράτησίν μας και προς ο έχομεν συνηθίσει τους λαούς δια της μεθόδου των συλλογικών οργανώσεων και συνεννοήσεων, θα συντέλεση δι’ υστάτην φοράν εις το να εκδηλωθή ομόφωνος υπό της ανθρωπότητος η επιθυμία να μας γνωρίση εκ του πλησίον πριν ή μας κρίνη.

Προς τούτο ανάγκη να επιβάλωμεν την καθολικήν ψηφοφορίαν άνευ διακρίσεως τάξεων και άνευ απογραφής εκλογέων, να επιτευχθή η απόλυτος πλειοψηφία, ήτις είναι ανέφικτος εν αντιθέτω περιπτώσει. ∆ίδοντες κατά τοιούτον τρόπον εις πάντα άνθρωπον την επίγνωσιν της προσωπικής του αξίας, θ’ αφανίσωμεν την επικράτησιν του χριστιανικού κόσμου και των πρωτείων του και δεν θ’ αφήσωμεν να παραχθώσι αι διακρίσεις, τας οποίας αι μάζαι, παρ’ ημών καθοδηγούμεναι, θ’ αγνοήσωσιν απολύτως· το πλήθος θα ακούση μόνον ημάς, οι οποίοι θ’ ανταμείψωμεν την υπακοήν και αφοσίωσίν του.

Κατ’ αυτόν τον τρόπον αι λαϊκαί μαζαι θα γίνωσι τυφλή ακατανίκητος δύναμις,
μη δυναμένη να κινηθή εν ουδεμία περιπτώσει άνευ της καθοδηγήσεως της υπό των πρακτόρων μας, δι’ ων θ’ αντικαταστήσωμεν τους άχρι τότε Κυβερνήτας των. Θα υποταχθή τυφλώς εις το πο- λίτευμα μας τούτο, διότι θα γνωρίζη ότι από τους νέους αυτούς αρχηγούς μας θα εξαρτάται παν κέρδος, παν όφελος, παν αγαθόν.

Εν σύστημα κυβερνήσεως δέον να προέλθη και να δοθή εντελώς έτοιμον από μίαν μόνον κεφαλήν, διότι θα παρουσίαζεν ασυναρτησίας, εάν πολλά πνεύματα διενέμοντο προς, άλληλα το έργον της συντάξεως του. Και δια τούτο θα γνωρίζωμεν εν σχέδιον εκτελέσεως, χωρίς να το συζητώμεν, ίνα μη καταστρέψωμεν την μεγαλειώδη μορφήν του, την σύνδεσιν των μερών του, την πρακτικήν δύναμιν και την μυστικήν σημασίαν εκάστου των σημείων του. Εάν η καθολική ψήφος το συζητήση και το μεταρρυθμίση, θα κρατήση τα ίχνη όλων των ψευδών αντιλήψεων των πνευμάτων, άτινα δεν θα έχωσι κατανοήσει το βάθος και την σύνδεσιν των σκοπών. Πρέπει τα σχέδια μας να είναι ισχυρά και καλώς επινοημένα. Και δια τούτο δεν οφείλομεν να ρίψωμεν την μεγαλειώδη εργασίαν του αρχηγού μας εις τους πόδας των μαζών, ούτε καν να την εμπιστευθώμεν έστω και εις περιωρισμένον κύκλον.

Τα σχέδια ταύτα δεν θ’ ανατρέψωσιν επί του παρόντος τας νεωτέρας κοινωνίας, θα μεταβάλωσι μόνον την οικονομικήν υπόστασιν των και επομένως όλην την ανάπτυξιν αυτών, ήτις θα προσαρμοσθή τοιουτοτρόπως προς τα σχέδια μας.

Τα ίδια πράγματα σχεδόν υφίστανται εις όλας τας χώρας, αλλ’ υπό διάφορα ονόματα. Η αντιπροσωπεία, τα Υπουργεία, η Γερουσία, το Συμβούλιον της Επικρατείας, το Νομοθετικόν Σώμα και το Εκτελεστικόν Σώμα. ∆εν έχω ανάγκην να σας εξηγήσω τον μηχανισμόν των σχέσεων των υπηρεσιών τούτων μεταξύ των, διότι αυτό σας είναι πολύ γνωστόν· παρατηρήσατε μόνον ότι εκάστη των υπηρεσιών αυτών αφορά λειτουργίαν σοβαράν του Κράτους, και σας παρακαλώ να παρατηρήσετε προσέτι, ότι την λειτουργίαν και ουχί την υπηρεσίαν ονομάζουσι σπουδαίαν. Λοιπόν, δεν είναι σπουδαίαι αι υπηρεσίαι, αλλ’ αι λειτουργίαι των. Αι υπηρεσίαι διενεμήθησαν προς αλλήλας όλας τας λειτουργίας της Κυβερνήσεως. ∆ιοικητική λειτουργία, Νομοθετική λειτου- ργία, Εκτελεστική λειτουργία. ∆ια τούτο δε αύται δρώσιν εν τω οργανισμώ του Κράτους όπως τα όργανα εν τω ανθρωπίνω σώματι. Εάν βλάψωμεν εν μέρος της μηχανής του Κράτους, το Κράτος θα ασθενήση, όπως το ανθρώπινον σώμα, και θα αποθάνη.

Αφ’ ότου έχωμεν εισαγάγει εν τω οργανισμώ του Κράτους το δηλητήριον της φιλελευθερίας, όλη η πολιτική του σύστασις έχει μεταβληθή. Τα Κράτη πάσχουσιν από θανάσιμον ασθένειαν την αποσύνθεσιν του αίματος· δεν υπολείπεται πλέον παρά να περιμένωμεν το τέλος της αγωνίας των.

Εκ της φιλελευθερίας εγεννήθησαν αι συνταγματικαί Κυβερνήσεις, αίτινες αντικατέστησαν δια τους Χριστιανούς την σωτήριον Μοναρχίαν, και το Σύνταγμα, όπως καλώς γνωρίζετε, δεν είναι άλλο τι παρά μία σχολή διαφωνιών, διχονοιών, συζητήσεων, διχογνωμιών, ολέθριων προστριβών των κομμάτων· εν μια λέξει, είναι η σχολή παντός ό,τι κάμνει εν Κράτος να χάση την οντότητα του και την ατομικότητα του. Το βήμα, όπως και ο τύπος, έχει καταδικάσει τους βασιλείς εις την αδράνειαν και την αδυναμίαν· τους έχει καταστήσει δι’ αυτού του τρόπου, ήκιστα χρησίμους, ανωφελείς, και τούτο εξηγεί διατί έχουσιν ανατραπή. Η εγκατάστασις της ∆ημοκρατίας καθίσταται τότε δυνατή. Αντικαθιστώμεν τον βασιλεύοντα δια μιας γελοίας Κυβερνήσεως, δι’ ενός προέδρου, λαμβανομένου εκ του πλήθους, από το μέσον των δημιουργημάτων μας, των αιχμαλώτων μας. Το σημείον αυτό αποτέλει το θεμέλιον της υπονόμου, ην είχομεν ανοίξει από τους πόδας του λάου των Χαστιανών, η μάλλον των χριστιανικών Εθνών.
Εις προσεχές μέλλον θα δημιουργήσωσι την ευθύνην των προέδρων.

Τότε θα διαπράξωμεν χωρίς να στενοχωρηθώμεν τα γεγονότα, δι’ α, το απρόσωπον δημιού- ργημα μας ενδιαφέρει, θα δώση λόγον. Τι μας ενδιαφέρει αν αι τάξεις εκείνων, οίτινες αποβλέπου- σιν εις την εξουσίαν, γίνονται αραιότεραι, αν συμβαίνωσιν, ελλείψει ΙΙροέδρων, στενοχωρίαι ικαναί να παραλύσωσι εντελώς την χωράν;… Ίνα επιτύχωμεν το αποτέλεσμα τούτο, θα συντελέσωμεν εις την εκλογήν Προέδρων, οι οποίοι έχουν εις το παρελθόν των κεκρυμμένην τινά ηθικήν πληγήν, «Παναμάν» τινα. Ο φόβος των αποκαλύψεων, η επιθυμία η ιδιάζουσα εις έκαστον άνθρωπον ανελθόντα εις την εξουσίαν του να διατήρηση τα προνόμια του, τας ωφελείας και τας τιμάς, τας ανήκουσας εις την θέσιν του, θα καταστήσωσι τους ΙΙροέδρους τυφλούς εκτελεστάς των διαταγών μας. Η Βουλή θα καλύψη, θα υπερασπίση, θα εκλέξη τους Προέδρους, αλλ’ ημείς θ’ αποσύρωμεν
από αυτήν το δικαίωμα του να προτείνη νόμους ή να τους μεταβάλλη· το δικαίωμα τούτο θα απονεμηθή εις τον υπεύθυνον Πρόεδρον, όστις θα είναι εν παίγνιον μεταξύ των χειρών μας.

Η εξουσία της Κυβερνήσεως θ’ αποβή αναμφιβόλως στόχος όλων των επιθέσεων. Θα δώσωμεν εις αυτήν, όπως υπερασπισθή, το δικαίωμα να κάμη έκκλησιν εις λαϊκόν δημοψήφισμα με προεξησφαλισμένην την πλειοψηφίαν, ήτις θα είναι πάντοτε τυφλή θεραπαινίς των σχεδίων μας. Θα δώσωμεν προς τούτοις, εις τον Πρόεδρον το δικαίωμα να κηρύττη τον πόλεμον. Θα δικαιολογήσωμεν δε τούτο λέγοντες ότι ο Πρόεδρος, ως αρχηγός όλου του στρατού της χώρας, οφείλει να έχη το δικαίωμα αυτό εις την διάθεσιν του, να υπερασπίζη το νέον δημοκρατικόν πολίτευμα, του οποίου είναι υπεύθυνος εκπρόσωπος.
Υπό τους όρους τούτους, ο Αρχηγός του αδύτου θα είναι εις χείρας μας και κανείς εκτός ημών δεν θα διευθύνη πλέον την νομοθετικήν δύναμιν.

Θ’ αποσύρωμεν, επί πλέον, από την Βουλήν, εισάγοντες το νέον δημοκρατικόν πολίτευμα, το δικαίωμα επερωτήσεως υπό το πρόσχημα να περισώσωμεν το πολιτικόν μυστικόν. Θα περιορίσω- μεν, δια του νέου πολιτεύματος, τον αριθμόν των αντιπροσώπων εις το ελάχιστον όριον, πράγμα το οποίον θα έχη ως αποτέλεσμα να ελαττώση τόσον τα πολιτικά πάθη, όσον και το πάθος προς την πολιτικήν. Εάν, παρά πάσαν προσδοκίαν, τοιαύτα πάθη διεγείρωνται και εν τω μικρώ τούτω αριθμώ των αντιπροσώπων, θα καταργήσωμεν τον θεσμόν δια μιας εκκλήσεως προς την πλειοψηφίαν του λάου.

Εκ του Προέδρου θα εξαρτάται ο διορισμός των Προέδρων και αντιπροέδρων της Βουλής και της Γερουσίας. Αντί των διαρκών κοινοβουλευτικών συνεδριάσεων, θα περιορίσωμεν τας συνεδρίας των Κοινοβουλίων εις τινας μήνας. Προς τούτοις δε, ο Πρόεδρος, ως αρχηγός της εκτελεστικής εξουσίας, θα έχη το δικαίωμα να συγκαλή ή να διαλύη το Κοινοβούλιον, και, εν περιπτώσει διαλύσεως, να αναβάλη τον χρόνον νέας συγκλήσεως. Αλλ’ ίνα αι συνέπειαι όλων αυτών των πράξεων, πραγματικώς παρανόμων, μη επιπέσωσιν επί της παρ’ ημών δοθείσης εις τον Πρόεδρον ευθύνης, πράγμα όπερ θα παρέβλαπτε τα σχέδια μας, θα υποβάλωμεν εις τους Υπουρ- γούς και εις τους περί τον Πρόεδρον την ιδέαν να προβαίνωσιν εις ταύτα παρά τας διαθέσεις του δια των ίδιων αυτών μέσων· τοιουτοτρόπως θα είναι αυτοί υπεύθυνοι αντ’ αυτού… Συμβουλεύομεν να εμπιστευώμεθα αυτόν τον ρόλον προ πάντων εις την Γερουσίαν, εις το Συμβούλιον της Επικρατείας, εις το Υπουργικόν Συμβούλιον μάλλον παρά εις εν άτομον.

Ο Πρόεδρος θα ερμηνεύη εκάστοτε κατά τας υποδείξεις και επιθυμίας μας τους υφισταμέ- νους νόμους, θα τους επικυρώνη, όταν ημείς θα του υποδεικνύωμεν την τοιαύτην ανάγκην· θα έχη το δικαίωμα να προτείνη προσωρινούς νόμους (Νομοθετικά ∆ιατάγματα) και ακόμη μεταβολήν του πολιτεύματος, υπό το πρόσχημα του υπέρτατου καλού του Κράτους.

Τα μέτρα ταύτα θα μας δώσωσι το μέσον να καταστρέψωμεν ολίγον κατ’ ολίγον, βήμα προς βήμα, παν ό,τι κατ’ αρχάς, κατά την υφ’ ημών ανάληψιν της εξουσίας, θα έχωμεν αναγκασθή να εισαγάγωμεν εις τα πολιτεύματα των Κρατών θα μεταβώμεν τοιουτοτρόπως ανεπαισθήτως εις την κατάργησιν πάσης συνταγματικότητας, όταν θα έχη έλθει ο χρόνος να συγκεντρώσωμεν όλας τας Κυβερνήσεις υπό την Μοναρχίαν μας.

Η αναγνώρισις της Μοναρχίας μας δύναται ενδεχομένως να απέλθη προ της καταργήσεως του Συντάγματος, αν οι λαοί, απηυδισμένοι εκ των αταξιών και της κουφότητας των κυβερνητικών των, ανακράξωσιν: «Εκδιώξατε τους και δώσατε μας γενικόν βασιλέα, όστις να δύναται να μας συνενώση και να καταστρέψη τα αίτια των διαφωνιών μας, τα σύνορα των εθνών, τας θρησκείας, τους υπολογισμούς των Κρατών, βασιλέα, ο οποίος να μας έξασφαλίση την ειρήνην και την ανά- παυσιν, ας δεν δυνάμεθα ν’ απολαύσωμεν δια των Κυβερνητών μας και των αντιπροσώπων μας».

Γνωρίζετε πολύ καλά και σεις οι ίδιοι ότι, ίνα καταστήσωμεν δυνατάς τοιαύτας επιθυμίας, πρέπει να διαταράττωμεν διαρκώς εις όλας τας χώρας τας σχέσεις του λάου και της Κυβερνήσεως, να κουράζωμεν όλον τον κόσμον δια του χωρισμού, της έχθρας, του μίσους και δη δια του μαρτυρίου της πείνης, του εμβολιασμού των ασθενειών, της αθλιότητος, ίνα ούτω οι Χριστιανοί μη βλέπωσιν άλλην σωτηρίαν ή την προσφυγήν εις την πλήρη και ολοκληρωτικήν ηγεμονίαν μας.
Εάν δώσωμεν εις τους λαούς τον χρόνον ν’ αναπνεύσωσιν, η ευνοϊκή στιγμή δεν θα φθάση ίσως ποτέ.

ΠΗΓΗ

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2022

ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΩΝ ΜΙΑΣΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ 1')

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΑΓΙΕΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου